دانلود کتاب آیین دوست یابی اثر دیل کارنگی

Description

کتاب آیین دوست یابی:

کتاب آیین دوست یابی، (How to Win Friends and Influence People) نوشته‌ی دیل کارنگی است؛ این کتاب تا امروز بیشتر از پانزده میلیون نسخه فروش داشته است. عنوان فرعی این کتاب «چگونگی دوست شدن و تاثیرگذاری روی اطرافیان » است.

این کتاب در رتبه‌ی نوزدهم از صد کتاب تاثیرگذار قرن مجله‌ی تایمز در سال 2011 قرار دارد.

دیل کارنگی، پیش از نوشتن این کتاب، متوجه شد افرادی که در کسب و کار خودشان موفق هستند، لزوما علم بالایی درباره‌ی آن موضوع ندارند، بلکه روابط عمومی بالای آن‌هاست که سبب موفقیت در کارهایشان می‌شود. این موضوع اولین جرقه‌ی نوشتن کتاب آیین دوست‌یابی بود.

کارنگی سال‌های زیادی را صرف خواندن کتاب‌ها و بیوگرافی‌های افراد مشهور کرده بود؛ روی روابط انسانی و رفتار‌های آن‌ها دقیق شد و به این ترتیب بود که در سال 1936، کتاب آیین دوست یابی را نوشت.

خلاصه کتاب آیین دوست یابی:

کتاب آیین دوست‌یابی،لحن روان و قابل‌فهمی دارد. این لحن ساده، خواندن کتاب را جذاب و لذت بخش می‌کند.

دیل کارنگی کتاب را بدون هیچ مقدمه‌ای آغاز می‌کند. او در ابتدا داستان‌ها و روایت‌های کوتاه از افراد مشهور مثل آل‌کاپون و توگن کرولی2، خلافکاران مشهور آمریکایی، می‌آورد و از این روایت‌ها نتیجه می‌گیرد که انسان ها هرگز نباید خودشان را مقصر بدانند؛ درنتیجه هرگز اجازه ندارند از کسی انتقاد کنند. دیل کارنگی درباره‌ی انتقاد می‌گوید: « انتقاد عمل خطرناکی است، چون غرورِ با ارزش فرد انتقاد شونده را جریحه‌دار می‌کند و در نتیجه دل‌خوری پدید می‌آورد.»

دیل‌ کارنگی که بیشتر از ده سال، زندگی ابراهام لینکن، رئیس جمهور آمریکا، را برای کتاب دیگرش به نام «لینکن ناشناخته» مطالعه کرده بود. در آغاز کتابش داستانی از زندگی لینکن تعریف می‌کند. این داستان به خواننده نشان می‌دهد که انسان‌های بزرگ هم در مواقع عصبانیت تصمیم نمی‌گیرند، و اجازه می‌دهند حداقل بیست و چهارساعت از آن اتفاق بگذرد تا خشم‌شان فروکش کند. اگرچه این کار، در برخی موارد بسیار سخت است، اما افراد بزرگ باید به این توانایی دست یابند. توماس کارلایل می‌گوید:« عظمت مردان بزرگ از طرز رفتارشان با افراد زیردست معلوم می‌شود.»

بخشی از کتاب آیین دوست یابی:

آرزوی مهم بودن و مورد احترام دیگران قرار داشتن یکی از تفاوت‌های مهم انسان با حیوانات است. البته احساس برتر بودن نیز در حیوانات وجود دارد ولی ماهیت آن با آن چه در انسان است تفائت دارد. برای این‌که بهتر متوجه قضیه شوید خاطره‌ای را برایتان تعریف کنم. وقتی یک پسربچه روستایی در ایالت میسوری بودم،پدرم به کار پرورش بز و گاو مشغول بود. ما گاه‌های پیشانی سفید خود را در نمایشگاه‌های روستایی دام در سراسر غرب به نمایش می‌گذاشتیم و چند بار هم جایزه‌ی اول را تصاحب کردیم.

پدرم مدال‌های آبی رنگ را روی پارچه‌ی اطلس سفیدی چسپانده بود و هربار که دوستان به خانه‌ی ما می‌آمدند، این پارچه را بیرون می‌آورد و یک سرش را خودش می‌گرفت و سر دیگرش را به دست من می‌داد و مدال‌ها آبی را به مهمانان نشان می‌دادیم.

درآن دوران گاو‌ها اهمیتی به جایزه‌ای که به دست آورده بودند نمی‌دادند ولی پدرم خیلی به آن‌ها اهمیت می‌داد چون بدون شک اگر این عطش سیری ناپذیر برای مهم بودن و مورد تحسین دیگران قرار گرفتن در میان انسان‌ها وجود نداشت، تمدنی با این افتخارات چشمگیر بوجود نمی‌آمد. بدون این حس، ما نیز مانند سایر موجودات بودیم.

همین عطش مهم بودن و مورد ستایش قرار گرفتن بود که باعث شد یک پادوی بی‌سواد و فقیر خواروبار فروشی به مطالعه‌ی برخی کتب حقوقی که در ته یک بشکه‌ی کهنه پیدا کرده و به مبلغ 50 سنت خریداری کرده بود بپردازد. شاید شما هم نام این پادوی خواروبارفروشی را شنیده باشید. بله اسمش آبراهام لینکلن است.

شابک:978-964-9923-84-0