توضیحات
کتاب «امپراتوری ایران» بانام اصلی The Persian Empire اثر «دان ناردو» در سال 1997 منتشر شد. این کتاب منبع کاملی دربارهی حکومتهای مختلف حاکم بر سرزمین پارس است و علت سقوط و پیروزی سلسلههای مختلف را بیان میکند. در ابتدا کتاب رویدادهای مهم در تاریخ امپراتوری ایران آورده شده است که شامل رخدادهای قبل از میلاد مسیح تا انقلاب سال 1357 است. کتاب امپراتوری ایران با یک نگاه کلی حوادث و اتفاقات باستان را بیان میکند و دربارهی تفاوت و قدرت دو سرزمین ایران و یونان در آن زمان صحبت میکند. در بخش پیشگفتار کتاب، نویسنده به سؤال «آیا یونان خوب و ایران بد بود؟» پاسخ میدهد و دربارهی پیوند جداییناپذیر یونانیان و ایرانیان سخن میگوید. در زمان باستان تاریخ را نویسندگان و فیلسوفان یونانی نگاشتهاند به همین دلیل تاریخ این دو سرزمین درهمتنیده است و نمیتوان آنها را از یکدیگر جدا کرد.
نگاهی بر فصلهای کتاب امپراتوری ایران
کتاب امپراتوری ایران اثر «دان ناردو» شامل هفت فصل است و با نگاهی کامل و جامع تحولات و انقلابهای سرزمین ایران در زمان هخامنشیان را بهطور اختصاصی بررسی میکند. فصل اول کتاب «خاور نزدیک باستان : چهار راه فرهنگها» است و دربارهی زمان مهاجرت آریاییان به این سرزمین و ظهور قوم مادها صحبت میکند. فصل دوم کتاب با عنوان «مردی خردمند و بااستعداد : کوروش بزرگ امپراتوری ایجاد میکند» است و «دان ناردو» سازمان نظامی و سیاسی «کوروش کبیر» را توضیح میدهد. در این بخش دربارهی نوع پوشش سربازان ایرانی نیز صحبت شده است.
نویسنده در فصل سوم کتاب با عنوان «کمبوجیه و داریوش : گسترش امپراتوری» دستاوردهای کمبوجیه، بزرگترین پسر کوروش را بیان کرده و دربارهی کتیبه بیستون توضیح داده است. همچنین در این فصل از کتاب امپراتوری ایران دربارهی اقدامات و فرمانروایی بسیار نوآور کوروش هم صحبت میشود. «شاهان، رعایا و بردگان : زندگی در ایران آن روز» فصل چهارم کتاب است که دربارهی طبقات مختلف جامعهی آن زمان توضیح میدهد. مراسمها، جشنهای پرشکوه و لباسهای فاخر در آن زمان بسیار مرسوم بود و در این بخش کتاب در مورد این مسائل و آیینهای مذهبی هم صحبت شده است. «گام نخست بهسوی اروپا : داریوش در برابر یونانیان» فصل پنجم کتاب است و نویسنده دربارهی اقدامات ایران در سال 512 قمری برای نفوذ به شمال آسیای صغیر صحبت میکند. در این فصل لشکرکشی داریوش علیه اسکیتها و شورش ایونیه هم آورده شده است.
«توانایی سترگ تحققنیافته : خشایارشا در برابر یونانیان» فصل ششم کتاب، دربارهی خشایار شاه بزرگ است که رؤیای فتح اروپا را در سر داشته است. او فرماندهای نظامی بود که تلاشهای متعددی برای لشکرکشی بهسوی ترکیه و یونان انجام داده است. «سایه کمرنگ امپراتوری بزرگ : افول و سقوط ایران» فصل آخر این کتاب است و دربارهی اتفاقات بعد از مرگ داریوش دوم صحبت میکند.
در بخشی از کتاب امپراتوری ایران میخوانیم
گستره امپراتوری ایران باستان در اوج عظمت خود بیشتر منطقهای را که امروز خاور نزدیک یا خاورمیانه میگویند شامل میشد و از غرب سواحل دریای مدیترانه و از شرق تا مرزهای هندوستان را دربرمی گرفت. در این میان سرزمین اصلی ایران ویژگی بیشتری داشت و شامل ناحیهای میشد که امروزه ملت ایران در آن سکونت دارد. بخش مرکزی این منطقه متنوع جغرافیایی، فلات گسترده ایران است که بهطور متوسط بین هزارتا دو هزار متر از سطح دریا ارتفاع دارد و گستره آن از دریای خزر در شمال تا خلیجفارس در جنوب به حدود هزار کیلومتر میرسد. در منتهی الیه شرقی این منطقه دو کویر نمکی بزرگ، دشت کویر و دشت لوت، قرارگرفته و در غرب، رشتهکوههای سر به فلک کشیده و ناهموار زاگرس بهطور اریب در امتداد فلات از شمال غربی تا جنوب غربی کشیده شده است؛ در غرب این کوهها که قلههای آن غالباً پوشیده از برف است، فلات بهتندی بهسوی دشتهای هموار آبرفتی دره رودهای دجله و فرات سرازیر میشود و این منطقهای است که از دیرباز به آن بین النهرین میگفتند.
مدتها پیش از پیدایش امپراتوری ایران، تنوع عظیم سرزمینی و اقلیمی خاور نزدیک و موقعیت استراتژیک آن، این منطقه را برای سکونت بسیار جذاب کرده بود، منطقهای که بهطور طبیعی به چهارراه بزرگ فرهنگها تبدیلشده بود. از هزاره چهارم قبل از میلاد و شاید حتی زودتر از آن، این ناحیه پذیرای مهاجرتهای ادواری اقوام گوناگون، بهویژه از استپ های پیرامون دریای خزر در شمال بوده است. این گروهها هم در تنوع قومی و فرهنگی منطقه سهم داشتهاند و هم از رفاه و ثروت فزاینده آن سود بردهاند. نخستین واحدهای سیاسی که ظاهر شدند، دولت – شهرهای مستقلی بودند که هر یک از یک مرکز شهری تشکیل میشد و اطراف آن را دهکدهها و کشتزارها فراگرفته بودند. سرانجام گروههایی از این دولتهای کوچک در ملل واحدی ادغام شدند، برخی حالتی تهاجمی یافتند و با گردآوردن ارتشهای بزرگ سرزمینهای همسایه خود را فتح کردند و نخستین امپراتوریها را به وجود آوردند. این امربه پیدایش الگویی برای توسعه فزاینده نظامی و سیاسی انجامید؛ اوج این توسعه پیدایش پهناورترین امپراتوری خاورمیانه در تاریخ یعنی امپراتوری ایران بود.
نقد و بررسیها
هنوز بررسیای ثبت نشده است.